Enflasyon Düşüyorsa(!), Fiyatlar Neden Uçuyor?

Bu ifadeler ilk bakışta kulağa umut verici gelse de, vatandaşın cebine, pazar torbasına ve mutfağına yansıyan tablo bambaşka.

Her sabah yeni bir zam haberiyle uyanıyoruz. Et, süt, peynir, sebze, meyve… Hangi ürünü alsak, bir hafta sonra aynı fiyata almak neredeyse imkânsız. Peki, madem enflasyon düşüyor deniyor, neden çarşı pazarda fiyatlar düşmüyor?
Daha önemlisi, neden maaşlar yerinde sayıyor?

Bu ülkede maaşla geçinen milyonlarca insan var. işçiler, asgari ücretliler, memurlar, emekliler.
Heyhat ki emekliler! 14 bin liraya mahkûm edilen bir emekli, düşen enflasyondan nasıl fayda görecek? Reeli gösterilmeyen enflasyon, zaten hali hazırda yüzde 100'lere varan zamların yaşandığı bir ortamda neyi düzeltecek?

Gerçek şu ki; TÜİK’in açıkladığı rakamlar sokaktaki gerçeklerle uyuşmuyor. Vatandaş, hissettiği enflasyonu yaşıyor, resmi enflasyonu değil. Maaş artışları ise bu “resmi” rakamlar üzerinden hesaplanıyor.
Sonuç: Giderek artan bir geçim sıkıntısı ve sosyal huzursuzluk.

Enflasyon rakamlarının düşmesi, sadece bir oran oyunudur eğer halkın alım gücü artmıyorsa. Gerçek refah, insanların gönül rahatlığıyla alışveriş yapabilmesidir. Markete girdiğinde fiyat etiketine bakmadan sepetine koyabilmektir. Çocuğuna süt alırken iki kez düşünmemektir.

Bugün insanlar eti gramla, peyniri dilimle alıyor. Manavda en ucuz meyvenin peşine düşülüyor. Eskiden “asgari ücretle geçinilir mi?” sorusu tartışılırdı. Şimdi o maaşla yaşanabilir mi, hayatta kalınabilir mi, onun hesabı yapılıyor.

Hükümetin görevi; rakamlarla halkı oyalamak değil, doğrudan halkın hayatına dokunan çözümler üretmektir. Gerçek enflasyonu kabul etmeden, gerçek çözümler üretilemez.

Unutmayalım, halkın refahını kuru rakamlar değil, sofradaki ekmek belirler.

Yazan: Musa Kocakiren